Lot 356 | Starting Price: 1100€

Framed painting by P. Tetsis. Dimensions of frame: 92cm (width) x 59cm (height). Dimensions of artwork: 69cm x 35cm.
Panayiotis Tetsis is one of the most worldwide renowned contemporary Greek Masters. He was born on 1925 in Hydra island, Greece. During his schoolyears he moved with his family in Pairaeus, nearby Athens. He took his first lessons in painting by the German painter and woodcarver Klaus Frieslander, while in the same period he met another master painter in Greece Nikos Hatzikyriakos Gkikas and the major Greek architect of the 20th century Dimitris Pikionis. Tetsis showed his artworks publicly in 1948 for first time in a solo exhibition. Hundreds of exhibitions followedm solo and group shows, both in painting and printmaiking, in Greece and all over the world. In addition the artist has represented Greece in international organisations abroad. In a major retrospective organized by the National Gallery curatorial text is noted: “Panayiotis Tetsis remains one of the last advocates of the painting of the gaze. A gaze nourished by a long painting tradition that began with the great 16th-century Venetian masters, Tiziano and Veronese, through Greco, Rubens, Chardin and Delacroix, to Matisse, Vuillard, Bonnard, even Rothko. All of the painters who inhabit the “imaginary museum” of Tetsis are colourists. Panayiotis Tetsis matured in the 1950s Greece. The movements of abstraction had already begun to penetrate and establish themselves in Greece. Yet, the artist pursued a painting of the gaze, constantly sought ways to translate into colour the interplay of light with the world. This dialogue was far from easy, for the Greek light, according to the artist, “democratically flattens out all tones” and makes strong colours fade. Tetsis finally managed to establish a Greek painting that is at the same time phototropic and colouristic. Committed to the tradition of the modern, Tetsis has no privileged subjects. Subject matter is for him a mere stimulus, a pattern. His always solid-built composition, the abundant colour, the inimitable metier of a fine craftsman, all helped transform the most insignificant motif into a memorable painting event. The paintings by Tetsis are never descriptive, mimetic. Viewers are invited to recreate the image that stimulated the painter through their own perception, enjoying at the same time the creative process, the visible poetics of the work”.
~
Κορνιζομένο έργο του Π. Τέτση. Διαστάσεις κορνίζας: 92εκ (πλάτος) x 59εκ (ύψος). Διαστάσεις έργου: 69εκ x 35εκ.
Ο Παναγιώτης Τέτσης ήταν ένας από τους διασημότερους και σημαντικότερους παγκόσμιας ακτινοβολίας Έλληνες ζωγράφους που έφυγε από την ζωή πρόσφατα. Γεννήθηκε το 1925 στην Ύδρα από ντόπιους γονείς και ήταν γιος εστιάτορα. Παρέμεινε στην Ύδρα μέχρι το 1937 όταν μετά τη φοίτησή του στην Α' Γυμνασίου η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, αρχικά στο κέντρο της πόλης και μετά την Κατοχή στην Καλλίπολη. Πήρε τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής το 1940 από τον Γερμανό φιλότεχνο και ξυλογράφο Κλάους Φρισλάντερ ενώ την ίδια περίοδο γνώρισε τους Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα και τον Δημήτρη Πικιώνη. Ο Τέτσης εγκαινίασε την εκθεσιακή του δραστηριότητα το 1948 παρουσιάζοντας την πρώτη του ατομική έκθεση. Έκτοτε έχει πραγματοποιήσει αρκετές ακόμη ατομικές εκθέσεις ενώ έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής εντός αλλά και εκτός των συνόρων της Ελλάδας, εκπροσωπόντας συχνά την χώρα μαςσε διεθνείς οργανώσεις. Σε κείμενο που δημοσιευτηκε με αφορμή μεγάλη έκθεση του στην Εθνική Πινακοθήκη σημειώνεται: “Ο Παναγιώτης Τέτσης παραμένει ένας από τους τελευταίους οπαδούς της ζωγραφικής του βλέμματος. Ένα βλέμμα θρεμμένο από μια μακριά ζωγραφική παράδοση, που ξεκινά από τους μεγάλους Βενετούς του 16ου αιώνα, τον Τιτσιάνο και τον Βερονέζε, περνάει από τον Γκρέκο, τον Ρούμπενς, τον Σαρντέν και τον Ντελακρουά και εκβάλλει στον Ματίς, τον Βουγιάρ, τον Μπονάρ, ακόμη και στον Ρόθκο. Οι ζωγράφοι που ενοικούν «το φανταστικό μουσείο» του Τέτση είναι όλοι κολορίστες. Ο Παναγιώτης Τέτσης ωριμάζει στη δεκαετία του 50. Ήδη τα αφηρημένα ρεύματα έχουν αρχίσει να διεισδύουν και να επιβάλλονται στην Ελλάδα. Εκείνος όμως επιμένει να υπηρετεί μια ζωγραφική του βλέμματος, νά αναζητεί αδιάκοπα τρόπους να μεταφράσει με χρώματα τη συνομιλία του φωτός με τον κόσμο. Αυτός ο διάλογος δεν ήταν διόλου εύκολος, γιατί το ελληνικό φως, σύμφωνα με το ζωγράφο, «ισοπεδώνει δημοκρατικά» τους τόνους και ξεθωριάζει τα δυνατά χρώματα. Ο Τέτσης κατάφερε τελικά να δημιουργήσει μια ζωγραφική ελληνική, που είναι ταυτόχρονα φωτοτροπική και χρωματική. Πιστός στην παράδοση του μοντέρνου, ο Τέτσης δεν έχει προνομιακά θέματα. Το θέμα είναι γι’ αυτόν απλό ερέθισμα, μοτίβο. Η σύνθεση, πάντα στέρεα οργανωμένη, το πλούσιο χρώμα, το αμίμητο μετιέ του καλού μάστορα, θα μεταβάλουν το πιο ασήμαντο μοτίβο σε αξιομνημόνευτο ζωγραφικό συμβάν. Η ζωγραφική του Τέτση δεν είναι ποτέ περιγραφική, μιμητική. Ο θεατής καλείται να αναπλάσει την εικόνα που ερέθισε τον ζωγράφο με τη δική του αίσθηση, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα το δημιουργικό γίγνεσθαι, την ορατή ποιητική του έργου”.