Σε ανάλογο κλίμα με άλλους δημιουργούς, όπως ο Θεοδωρόπουλος και ο Μόσχος, ο Παπαδημητρίου πραγματεύεται εδώ τη Θήρα, με άμεσες επιρροές του το ύφος του Cezanne και των κυβιστών. Ο χώρος, όπως και η προοπτική, αλλοιώνονται, έμφαση δίνεται στα δομικά-στερεομετρικά οικοδομήματα τα οποία έρχονται σε αντιπαράθεση με τους ελεύθερους όγκους του τοπίου (βράχοι και θάλασσα), ενώ αρμονική είναι η ισορροπία λευκού-μαύρου. Συνολικά, η σύνθεση, μολονότι εμπνέεται από την πραγματικότητα, υποτάσσεται στο προσωπικό μορφοπλαστικό ιδίωμα του καλλιτέχνη, αναδομείται και επαναπροσεγγίζεται με κύριο άξονα τη γεωμετρία και όχι το ρεαλισμό.
__________
In a similar climate to other creators, such as Theodoropoulos and Moschos, Papadimitriou deals here with Thera, with the style of Cezanne and the Cubists as direct influences. The space, as well as the perspective, are altered, emphasis is placed on the structural-stereometric buildings which come into conflict with the free volumes of the landscape (rocks and sea), while the white-black balance is harmonious. Overall, the composition, although inspired by reality, is subordinated to the artist’s personal morpho-plastic idiom, reconstructed and re-approached with a main focus on geometry and not realism.
