Μια αλλόκοτη εικόνα, ένα ζεύγος ξύλινων ανθρώπων-ρομπότ (;) που παραπέμπει σε αφηγήσεις των παραμυθιών (πρβλ. «ο Μάγος του Οζ»), αλλά και σε παιγνιώδεις διατυπώσεις του Μ. Ernst και άλλων ντανταϊστών, αποδίδεται στο γνώριμο ύφος του καλλιτέχνη, με υπερρεαλιστικές και κονστρουκτιβιστικές αναφορές. Ως κύριο εκφραστικό μέσο του καλλιτέχνη αναδεικνύεται εδώ η καθαρή, δυνατή γραμμή και το ισχυρό περίγραμμα, ενώ επιπλέον στοιχεία που διακρίνουν τη σύνθεση είναι η καρικατουρίστικη διάθεση και ο φόβος του κενού (που με τη διασπασμένη επιφάνεια, θυμίζει και ψηφιδωτό).
__________
An uncanny image, a pair of wooden human-robots (?) that refers to fairy tale narratives (cf. “The Wizard of Oz”), but also to playful formulations of M. Ernst and other Dadaists, is rendered in the familiar style of the artist, with surrealist and constructivist references. As the artist’s main means of expression, the clean, strong line and the strong outline stand out here, while additional elements that distinguish the composition are the caricature mood and the fear of the void (which, with its fragmented surface, also resembles a mosaic).
