Ηristos Skalkotοs.
“Α13B144 ”
Brass
22 x 22 x 25cm
Ηristos Skalkotοs – sculptor
After studying Fine Arts in Athens, Ηristos Skalkotοs went on studying at the Academy of Fine Arts in Venice with a degree in sculpture and Maintenance Stone – Marble and went on studying at the University of Venice (Cà Foscari) History of Modern Arts and Philosophy. His 25 year stay in Italy is rich of participations in exhibitions and awards. Since 1980 he is dealing with art installations on site using neon, marble, metal, ceramics, video, photographic surfaces. He teaches at the University of Ioannina at the Department of Fine Arts and Arts Sciences of the School of Fine Arts since 2011 and lives in Athens and Ioannina.
_______________________
Χρήστος Σκαλκώτος.
“Α13B144 ”
Ορείχαλκος
22 x 22 x 25cm
Χρήστος Σκαλκώτος – γλύπτης
Μετά τις σπουδές του στην ΑΣΚΤ Αθηνών, συνέχισε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας με πτυχίο στη Γλυπτική, Συντήρηση Πέτρας – Μαρμάρου και Ιστορία της Τέχνης. Ακολούθησαν σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βενετίας (Cà Foscari), Ιστορία της Τέχνης και Ιστορία της Φιλοσοφίας. Η 25ετής παραμονή του στην Ιταλία είναι πλούσια συμμετοχών σε εκθέσεις και βραβεία.
Από το 1980 ασχολείται με εικαστικές εγκαταστάσεις στο χώρο, χρησιμοποιώντας νέον, μάρμαρο, μέταλλα, κεραμικό, βίντεο, φωτογραφικές διαφάνειες.
Το κυρτό και το κοίλο, το κενό και το πλήρες, το τραχύ και το λείο, το κόσμημα (μικρό) και το αρχιτεκτόνημα (μεγάλο), όπως επίσης η έννοια και το στιλιστικό ιδεώδες του functionalism (λειτουργισμού), είναι για τον Χ. Σκαλκώτο, στοιχεία πνευματικής διάστασης και αποϋλωμένης στοχαστικής εκδοχής του υλικού κόσμου, με βαθιές ρίζες στους πατέρες της τρισδιάστατης αποτύπωσης: Brancusi, Arp, Giacometti, Moore, Noguchi, Bruno Munari.
Η διαμόρφωση της οργανικής σχέσης των επιμέρους στοιχείων του μορφικού συνόλου σύνθεσης, εκπορεύεται, και με την αποδοχή του «τυχαίου», το οποίο συνεργεί ως εργαλειακό μέσο «αποδόμησης – δόμησης» της προεπιλογής λογισμικών εφαρμογών της ψηφιακής εργαλειοθήκης, επαναφέροντας στη συνέχεια τη διαλεκτική σχέση «δημιουργού – δημιουργήματος» σε αισθητικά και ορθολογικά αποδεκτό πεδίο.
Η αποκρυστάλλωση της πλέον γόνιμης στιγμής “momentum” του χωροχρονικού συμβάντος, είναι η αναδυόμενη γλυπτική σύνθεση, το οργανικό αντικείμενο – φόρμα, ως καλός αγωγός μετάδοσης της ζωτικής ενέργειας. Είναι η ακλόνητη πεποίθηση μιας δημιουργικής δύναμης του ανθρώπου-εικαστικού, δύναμη που επιβιώνει στο «αντικείμενο – γλυπτική φόρμα» ως ζώσα ύπαρξη.
Διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης της Σχολής Καλών Τεχνών, ζει στην Αθήνα και Ιωάννινα.
