Σύνθεση, η οποία εικονίζει όρθια μετωπική αντρική μορφή, τοποθετημένη μπροστά από ορθογώνιο πλαίσιο που φέρει στιγμές ( γραφή Μπράιγ). Η μορφή, παρά τη φαινομενική ακαμψία, αποκτά ανεπαίσθητη κίνηση μέσω της αδιόρατης στροφής του άνω κορμού προς τα αριστερά και της ελαφράς επιμήκυνσης του αριστερού χεριού. Η αντικατάσταση του προσώπου με το πνευστό μουσικό όργανο εντάσσεται στη συνήθη εικονογραφία του χαράκτη και εδώ ακυρώνει την ανθρωπινη υπόσταση, όπως αυτή δηλώνεται με την ρεαλιστική πραγμάτευση του σώματος. Εδώ η άρνηση των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών ακυρώνει ειδικότερα την αίσθηση της όρασης, συνδέοντας το εν λόγω στοιχείο και με τη γραφή Μπράιγ στο δεύτερο επίπεδο. Όπως και οι λοιπές μορφές της εικονογραφίας του καλλιτέχνη, και η παρούσα ισορροπεί ανάμεσα στο ανθρώπινο και το μη ανθρώπινο, συνιστώντας ένα υβριδιακό ον, που στερείται βασικών αισθήσεων.
__________
Composition, depicting a standing frontal male figure, placed in front of a rectangular frame bearing moments (braille). The figure, despite its apparent rigidity, acquires subtle movement through the imperceptible turn of the upper torso to the left and the slight extension of the left arm. The replacement of the face with the wind musical instrument is part of the usual iconography of the engraver and here it cancels the human condition, as it is declared by the realistic treatment of the body. Here the negation of the physiognomic features in particular nullifies the sense of sight, linking the element in question to Braille on the second level. Like the other forms of the artist’s iconography, this one also balances between the human and the non-human, suggesting a hybrid being, devoid of basic senses.
