Το χαρακτικό, που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής τέχνης γενικότερα –και όχι απλώς της χαρακτικής παραγωγής του Γαλάνη, εικονίζει το παπικό παλάτι της Avignon κατά την καλοκαιρινή περίοδο, ενώ στο πρώτο επίπεδο εικονίζονται μορφές σε μια πληθώρα ηθογραφικών σκηνών και στάσεων. Το βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει το έργο είναι η υιοθέτηση στοιχείων της γλώσσας του Cezanne αλλά και του κυβισμού σε μια πρώτη διατύπωση που ενισχύεται από την διαγώνιο που μοιράζει αυθαίρετα τη σύνθεση σε δυο τμήματα, ενώ χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι επίσης ο δομικός ρόλος που αναλαμβάνει το φως, το οποίο και αναδεικνύει περιοχές, βυθίζει στο σκότος άλλες, καλλιεργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα. Ένα δοκίμιο που θα αποτελέσει ορόσημο για την πορεία και την εξέλιξη της νεοελληνικής χαρακτικής, που αφομοιώνει οργανικά τις περισσότερες από τις σύγχρονες κυρίαρχες τάσεις της γαλλικής τέχνης εκείνης της περιόδου, και καθιερώνει τον Γαλάνη ως το γενάρχη της νεοελληνικής χαρακτικής. Ακόμη και στον τομέα της τεχνικής, ο Γαλάνης παρουσιάζει εδώ ένα από τα πρώτα δείγματα της ιδιότυπης τεχνικής που ανέπτυξε, της maniere noire, που συνιστά μια εξέλιξη της ξυλογραφίας.
__________
The engraving, which is one of the most important works of modern Greek art in general – and not just of Galani’s printmaking production, depicts the papal palace of Avignon during the summer season, while on the first level figures are depicted in a multitude of ethnographic scenes and poses. The main element that characterizes the work is the adoption of elements of Cezanne’s language as well as Cubism in a first formulation that is reinforced by the diagonal that arbitrarily divides the composition into two parts, while a characteristic feature is also the structural role assumed by light, which highlights areas, plunges others into darkness, cultivating a unique atmosphere. An essay that will be a milestone for the course and development of modern Greek engraving, which organically assimilates most of the contemporary dominant trends in French art of that period, and establishes Galani as the progenitor of modern Greek engraving. Even in the field of technique, Galanis presents here one of the first examples of the idiosyncratic technique he developed, maniere noire, which is an evolution of woodcut.
