Από μια πρώιμη φάση του έργου του Παντελιά, η «Νύφη» εικονίζεται καθιστή, σε έναν εσωτερικό μα απροσδιόριστο χώρο, να κοιτάζει με ένα απλανές και ίσως τρομαγμένο βλέμμα προς το θεατή. Το κύριο θέμα της νύφης-συζύγου και κατ’ επέκταση της μέλλουσας τεκνοποιού (που είναι σύνηθες στην εργασία των νεοπαραστατικών ζωγράφων με ενδεικτικότερο ίσως το έργο του Ρόρρη), μολονότι υπακούει στους νόμους του νεορεαλισμού, φορτίζεται επιπλέον από μια συμβολική-υπερβατική αύρα, που έχει να κάνει με τις διαστάσεις που αποκτά η πράξη του γάμου αλλά και με την πρόσληψη της γυναίκας. Η σύνθεση, στατική, δημιουργεί την αίσθηση απόστασης μεταξύ της εικονιζόμενης και του θεατή, ενώ εικαστικά έμφαση δίδεται στις σχεδιαστικές αξίες –με κύριο μέσο έκφρασης τη γραμμή– αλλά και στη μετάβαση των τόνων –που δίνει μια περισσότερο ζωγραφική αίσθηση στο σύνολο.
__________
From an early phase of Pantelia’s work, the “Bride” is depicted seated, in an interior but undefined space, looking with a plain and perhaps frightened gaze towards the viewer. The main subject of the bride-wife and, by extension, the future childbearing woman (which is common in the work of neo-presentational painters, perhaps most indicative of Rorri’s work), although obeying the laws of neo-realism, is additionally charged with a symbolic-transcendent aura, which has to do with the dimensions acquired by the act of marriage but also with the employment of the woman. The composition, static, creates the sense of distance between the imaged and the viewer, while visual emphasis is placed on the design values - with the line as the main means of expression – but also on the transition of tones – which gives a more painterly feel to the whole.
